Soms sta je even stil
Een moment, een tel
Om te herdenken wie je bent
En waar je vandaan komt
Als ik in de spiegel kijk
Dan zie ik mijn papa’s ondeugende ogen
En ook zijn prachtige lach
Zijn eeuwige optimisme
Galmt dagelijks na in mijn hart
Onze herinneringen zijn eindeloos
Er gebeurde werkelijk altijd iets
Het leven met hem was nooit saai
Waardoor het leven zonder hem
Levendig in ons blijft bestaan
Een man die zonder woorden vertelde
Zonder omhelzingen liet blijken
Er niet altijd voor ons kon zijn
Altijd aan ons heeft laten voelen
Wat ieder kind graag wil ervaren
‘Hoor zonder woorden dat ik van je hou’
Wat mag ik me gelukkig prijzen
Met zulke herinneringen in mijn hart
Er waren niet alleen maar mooie tijden
En zoals in ieder mensenleven
Is ieder nieuw begin, een nieuwe start
Het Dorpsmeisje
